Վերնագիրը վերջում
<<Իմ ապրած բոլոր
աններդաշնակություններն ու դառնությունները
թող ձուլվեն
մի քաղցր ներդաշնակության մեջ, և
իմ ներքին
ուժը թևերը
տարածի ուրախ
թռչնի պես,
որ իր թռիչքով ծովերն
է կտրում...>>:
Վեպի
հերոսը,
հաղթահարելով
բազմաթիվ
խոչընդոտներ
ու
պայքարելով,
հասնում
է
մի
բարձունքի,
որն<<արվեստ>>
է
կոչվում:
Ինքն
իր
ձեռքով
հարթելով
իր
լուսավոր
ու
անկեղծ
ճանապարհը`
լցվում
է
արվեստի
ուժով:
Թե
ինչպես
է
հերոսը
փորձում
ելք
գտնել
չընկճվելու
և
առաջ
շարժվելու
համար
ու
ինչպես
է
հարթում
իր
ճանապարհը,
կկարդաք
ինքներդ:
Հ.Գ.
Վեպի շուրջ
աշխատանքներ
են
ծավալվում...
Շուտով
այն
կհանձնվի
ձեր
դատին:
Комментариев нет:
Отправить комментарий